• शेतीकरी बंधूंनो, तेलबियापासून तेल काढल्यानंतर उरलेल्या अवशिष्ट पदार्थाला खली असे म्हणतात. जेव्हा ते शेतात खत म्हणून वापरले जाते, म्हणून त्याला खलीचे खत म्हणतात.

• खली खताचे 2 प्रकार आहेत. 

•  खाण्यायोग्य खली –  ही प्राण्यांसाठी खाण्यायोग्य आहे, कापूस बियाणे, मोहरी, तारमीरा, शेंगदाणे, तीळ, नारळ इ.

• अखाद्य खली – ही प्राण्यांसाठी खाण्यायोग्य नाही, हे शेतात खत म्हणून वापरले जाते. जसे की,  एरंड, महुआ, कडुनिंब, करंज इत्यादिंप्रमाणे ते पिकामध्ये कीटकनाशक म्हणूनही काम करते.

• शेण आणि कंपोस्टच्या तुलनेत खलीमध्ये नायट्रोजन जास्त प्रमाणात आढळतो, याशिवाय खलीमध्ये फॉस्फरस आणि पोटॅश देखील आढळतात.

• वेगवेगळ्या तेलाच्या खली खतांमध्ये उपलब्ध पोषक तत्वांचे प्रमाण

• खली हे खत एकाग्रित सेंद्रिय खतांच्या श्रेणीमध्ये येते. हे शेतात पेरणीपूर्वी आणि नंतर दोन्ही वापरले जाऊ शकते.

पेरणीपूर्वी खलीचा वापर –

• महुआ खली व्यतिरिक्त, सर्व खलीओची पावडर पेरणीपूर्वी 10-15 दिवस आधी शेतात वापरावी.

• महुआची खली उशीरा विघटित होते त्यामुळे तिचा वापर शेतात पेरणीपूर्वी 2 महिने आधी वापरावी तसेच त्यात सेपोनिन नावाचे रसायन असते त्याच्या उपस्थितीमुळे, हे भात पिकासाठी उत्कृष्ट खत आहे.

• खलीला शेतामध्ये विखुरून हलकी नांगरणी करून ते जमिनीत मिसळावे.

पेरणीनंतर खलीचा वापर –

• उगवण झाल्यानंतर, रोपाच्या जवळ खली पावडरचा वापर करा.

• कंदयुक्त मूळ पिकांमध्ये, तेल खलीचा वापर माती करताना केला जाऊ शकतो.

• खली शेतात टाकल्यानंतर त्यांच्या कुजण्यासाठी जमिनीत पुरेसा ओलावा असणे अत्यंत आवश्यक आहे हे लक्षात ठेवा.